Inhoudsopgave:
Video: Solar wind strips Martian atmosphere
Video: Life and subglacial lakes at Antarctica and Mars
Video: The Most Recent Volcanic Eruption On Mars
Video: Giant mantle plume on Mars
De atmosfeer van Mars in de poolgebieden
Hoe verloor Mars zijn atmosfeer?
Ik ga me 'op glad ijs' begeven, of eigenlijk niet 'op' maar 'onder' het gladde ijs, en om nóg specifieker te zijn: onder de ijskap van de Zuidpool van Mars. Men vermoedt dat dit de meest waarschijnlijke locatie van vloeibaar water is op Mars.
Afbeeldingsbron van de European Space Agency.
Gronddoordringende radar geeft een laag vloeibaar water aan onder ijs en sediment in de buurt van de zuidpool van Mars.
Afbeelding: ESA/NASA/JPL/ASI/Univ. Rome; R. Orosei et al 2018
Even vooraf.
Onder in beeld van de video verschijnen een aantal beschrijvende Italiaanse teksten. Aanvankelijk vertaalde ik deze en plakte die eronder. Hierdoor werd het bestand opnieuw vergroot, nadat het al was verkleind (met een video compressor) van 245 Mb tot de toelaatbare 39 à 40 Mb. Nadat het weer was verkleind werd de weergave niet meer acceptabel. Daarom bedacht ik iets interactiefs.
Onder de video "L'acqua su Marte" plaatste ik de vertaling. De dikgedrukte woorden zijn de beginwoorden van de Italiaanse beschrijvingen, erachter staat de Nederlandse vertaling ervan. Je kunt deze tekst uitprinten en meteen meelezen als de zin in beeld komt.
- 25-07-2018 ESA kondigde de ontdekking aan van een ondergronds meer op de zuidpool van Mars.
- Calotta sud: Zuidelijke ijskap
- La calotta è costituita : De ijskap bestaat grotendeels uit waterijs, bedekt met koolstofdioxide-ijs.
- Il bianco è dato : Het witte is koolstofdioxide-sneeuw, in de winter een dikte van 8 meter.
- Il ghiaccio è coperto: Het ijs is bedekt met rood stof. De kap is veel groter dan het lijkt.
- E’stato il radar: Het was de radar van de Europese Mars Express die het ondergrondse meer ontdekte.
- Lo spessore del ghiaccio: De dikte van het ijs is enkele km.
- Ghiaccio stratificato: gelaagd ijs
- Gli echi radar: De radar echo’s bevestigen de aanwezigheid van water op 1,5 km diepte onder de ijskap.
- L’acqua è liquida: Het water is vloeibaar vanwege de lithografische druk en de hoge concentratie zout.
- Atterraggio: Landing in Ultimi Scopuli, het gebied van het ondergrondse meer.
- La temperatura oscilla: De temperatuur schommelt tussen -140 °C ‘s winters en -80 °C ’s zomers.
- La CO2 ghiacciata: Het bevroren CO2-ijs verdampt in de zomer terwijl het water-ijs er permanent is.
- Paesaggi polari: Poolpassage vastgelegd door de orbiter
- Voragini nel ghiaccio: Verzakkingen in het ijs
- Gassificazione della neve di CO2: Dampen van CO2-sneeuw. De lager gelegen gebieden zijn sneeuwvrij.
- Il vento soffia: De wind waait naar linksboven
- Stratificazioni della calotta = Gelaagdheid van de ijskap met hellingen van nóg ‘ns 1000 meter
- Planum Australe: Virtueel zuidpoolgebied
- L’acqua nel lontano passato: Water in het verre verleden, 3.5/4,6 miljard jaar geleden.
- Nell ‘era del Noachiano: In het Noachian-tijdperk waren er rivieren, meren, watervallen en er was zelfs een Noordelijke Oceaan.
- Marte possedeva una densa atmosfera: Mars had een dichtere atmosfeer waardoor water kon circuleren.
- Oggi l’atmosfera: Op dit moment is de atmosfeer ijler met een druk van 6 tot 8 millibar (op Aarde 1013)
- A 6 millibar l’acqua: Bij 6 millibar is het water instabiel, het kookt en verdampt snel. (even een aanvulling: hierdoor had de zonnewind grip op de atmosfeer en verdween die de ruimte in (zie videofragment onder de tekst)
- Canyon e fiumi Marziani: Canyons en rivieren van Mars / De overblijfselen van een warm en vochtig verleden.
- Affluente del lago: Zijrivier van het kratermeer op de pool.
- Kasei Valles per grandezza: De Kasei Valles is qua grootte de 2e canyon op Mars na Valles Marineris.
- Si tratta di Canyon: Het zijn gigantische canyons: duizenden km lang en honderden km breed.
- Il fiumi secchi: Er zijn duizenden drooggevallen rivieren op Mars, dit zijn slechts enkele voorbeelden.
- Per la bassa gravità: Door de geringe zwaartekracht en het gewicht van de rotsen, heeft het water enorme canyons gecreëerd.
- La foce di Kasei Valles: De monding van de Kasei Valles
- Echus Chasma l’area sorgiva: Het brongebied van de Kasei Valles
- Valles Marineris.
- Questo è solo un piccolo: Dit is slechts een kleine glimp ervan.
- Ha una lunghezza: Het heeft een lengte van Londen tot Kaapstad in Zuid-Afrika
- Dao e Niger Vallis: 2 zijrivieren van de Hellas Planitia Zee
- L’area sorgiva qui visibile: Het hier zichtbare brongebied ligt op de hellingen van de vulkaan Hadriaca Patera
- Su Marte vi erano alluvioni: Op Mars vonden gigantische overstromingen plaats, die gebieden ter grootte van Europa wegvaagden.
- Hydraotes chaos: Een gehydrateerde chaos.
- I terreni caotici: De chaotische terreinen waren talrijk en bestonden uit gigantische overstromingsgebieden, waar sedimentair gesteente werd afgezet.
- Il ghiaccio sotterraneo: Het ondergrondse ijs smolt plotseling en voerde alles in grote hoeveelheden mee.
- L ‘ACQUA NEL PRESENTE: Het water op dit moment
- Nel presente l’acqua: Nu is het water instabiel en verdampt het snel door de lage atmosferische druk.
- Come visto l’acqua: Zoals te zien is, bestaat het water ondergronds en kan ’t aan de oppervlakte komen in zogenoemde “Gullies” (geulen die door erosie van een snelstromende waterstroom/rivier in het land is uitgesleten).
- Sono sorgenti poste nelle: Hier zijn bronnen die in de kraterwanden of canyons liggen en waaruit korte waterstromen vloeien.
- A causa della forte evaporazione l’acqua: Door de sterke verdamping kon het water niet verder stromen.
- Ma riesce comunque: Maar slaagt er nog steeds in, om het terrein te beïnvloeden.
- SORGENTI CONGELATE: BEVROREN BRONNEN
- Parte terminale dei ruscelli d’acqua: Einddelen van waterstromen.
- Su Marte il ghiaccio non fonde: Op Mars smelt het ijs niet, maar gaat direct over in een dampfase: het sublimeert.
- Ma a quanto pare ci sono delle eccezioni: Maar blijkbaar zijn er uitzonderingen:
- Acqua di fusione sulle dune di sabbia: Smeltwater op zandduinen
Zonnewind en straling zijn verantwoordelijk voor het strippen van de atmosfeer van Mars, waardoor Mars veranderde van een planeet die miljarden jaren geleden leven had kunnen ondersteunen in een ijskoude woestijnwereld.
Vroeg in de geschiedenis van Mars ondersteunde het klimaat op zijn minst periodiek vloeibaar water op het oppervlak van de planeet. Het bewijs hiervoor komt van de aanwezigheid van, door waterstromen gevormde kenmerken op oude terreinen, zoals valleinetwerken en open merensystemen, die waarschijnlijk duiden op neerslag en afvoer.
Bron: NASA
De tekst hieronder staat onder de video op YouTube.
WATER OP MARS.
Op 25 juli 2018 maakte ESA de ontdekking bekend van een ondergronds meer op de zuidpool van Mars, specifiek in het gebied genaamd Ultimi Scopuli, onderdeel van het grotere Planum Australe. Het meer ligt onder de ijskap op een diepte van 1,5 km en heeft een diameter van 20 km. De ontdekking werd gedaan met behulp van de radar van de Europese sonde Mars Express. Het water is vloeibaar dankzij de lithostatische druk, die wordt gegenereerd door de bovenliggende ijskap en waarschijnlijk ook dankzij de extreem hoge zoutconcentratie, die het vriespunt verlaagt.
WATER IS OPGESLAGEN IN DE POOLKAPPEN EN ONDERGRONDS.
Met temperaturen die van de winter tot de zomer variëren van -140°C tot -80°C, zijn er permanent ijskappen op de noord- en zuidpool. Op Mars smelt het ijs niet, maar gaat direct over in een dampfase: het sublimeert. De atmosfeer van Mars bestaat voor ongeveer 95% uit koolstofdiode. Het sneeuwt CO2 (droog-ijs) op de poolkappen dat tijdens de zomer direct over gaat in een gasfase om vervolgens in de winter weer een CO2-ijslaag te vormen.
WATER IN HET VERLEDEN.
Het oppervlak van Mars wordt doorsneden door duizenden beken en droge meren. Dit zijn duidelijke bewijzen van een warm en vochtig verleden. Mars had namelijk tussen 4,1 en 3,5 miljard jaar geleden, in het tijdperk Noachian, een dichte atmosfeer die een waterkringloop mogelijk maakte, met aanzienlijke regenval nabij de evenaar, zoals blijkt uit de aanwezigheid van vallei-netwerken – structuren die zijn gevormd door erosie van stromend water – in deze periode. De video toont slechts enkele voorbeelden van de talloze canyons die door water zijn uitgesleten. Er was een Noordelijke Oceaan en er waren rivieren, meren en zeeën. Het is de periode waarvan men doorgaans aanneemt dat er op Mars microbieel leven was of in ieder geval mogelijk was!
WATER IN HET HEDEN
Momenteel is vloeibaar water op Mars instabiel. De druk in de atmosfeer van Mars schommelt namelijk tussen de 6 en 8 millibar, waardoor de H2O-moleculen niet samenhangend kunnen blijven in een vloeistof (op Aarde is dat 1013 millibar!). Bij 6 millibar en de gemiddelde temperatuur op Mars van -60°C worden de intermoleculaire bindingen van H2O verbroken, begint het water te koken en verdampt het in zeer korte tijd! Water kan op Mars dus in de vorm van ijs en damp voorkomen. Zoals we hebben gezien, bestaat er echter vloeibaar water onder de grond. Dit kan aan de oppervlakte komen in de zogenaamde “GULLIES” of Mars-geulen.
- Dit zijn kanalen in de rotswanden van kraters en canyons, waarlangs korte waterstromen langs de hellingen van de kliffen vloeien. Door de sterke verdamping kan het water zich niet ver verplaatsen, maar het is voldoende om het terrein te beïnvloeden en de aanwezigheid van deze geulen onmiskenbaar aan te geven.
De voornaamste erosie van de kloven op Mars wordt momenteel veroorzaakt door het winterijs van koolstofdioxide, dat zich tussen de rotsen nestelt, deze zorgt ervoor dat ze naar beneden glijden.
- Het is alsof de duinen van de zandwoestijnen in de gebieden dicht bij de polen werden ingesneden door talrijke kanalen die mogelijk het gevolg zijn van smeltwater. Volgens een theorie die tegenwoordig minder geloofwaardig is, zou het ijs op het oppervlak van de duinen smelten en waterstromen vormen die de zandduin insnijden en zo kanalen vormen. Als dat het geval zou zijn, zou vloeibaar water in het Marsmilieu op een volkomen spontane, incidentele en seizoensgebonden manier (lente-zomer) mogelijk zijn. In de meeste gevallen, zoals eerder vermeld, smelt de sneeuw, het ijs of de vorst niet, maar gaat direct over in damp (sublimatie).
Het zandoppervlak van Mars is duidelijk gevormd door de wind. De karakteristieke duinen en rimpelingen zijn van het soort dat wordt gevormd door zanddeeltjes die door de wind worden verplaatst.
In m'n vorige verdieping lees je over Lake Vostok onder Antarctica, dat ooit een enorm oppervlaktemeer was, maar ongeveer 15 miljoen jaar geleden bedolven werd met ijs.
Heldere reflecties suggereren een meer van vloeibaar water onder zuidpool Mars
In 2018 observeerde de Europese ruimtes Mars Express heldere reflecties op de zuidpool van Mars, mogelijk afkomstig van vloeibaar water onder de zuidelijke ijskap. Water zou een aanwijzing voor leven kunnen zijn...
Of zijn er nog meer verklaringen voor de bron van de heldere reflecties?
De discussie over de mogelijke aanwezigheid van vloeibaar water onder de ijskap van Mars is veelzijdig en complex.
Eén hypothese stelt dat de heldere radarsignaturen een soort klei zijn die wordt gemaakt wanneer gesteente in water erodeert.
Mars' bright zout pole reflections may be clay – not water
Een andere hypothese dat de radarsignalen die door Mars Express zijn verzameld, kunnen interfereren. Dit kan leiden tot valse reflecties die op de aanwezigheid van een meer kunnen duiden, maar in feite het resultaat zijn van andere geologische structuren of lagen in de ondergrond.
New research finds lake under Mars ice cap unlikely
Een andere hypothese stelt dat de reflecties kunnen komen van ijzerrijk vulkanisch gesteente. Dit zou betekenen dat er in het verleden vulkanische activiteit is geweest in de zuidpoolregio, wat kan helpen bij het begrijpen van de geologische geschiedenis van Mars en de dynamiek van de planeet.
Mars 'lake' may actually be volcanic rocks buried beneath the ice cap
Om water zó dicht bij het oppervlak vloeibaar te houden (1.5 km onder het ijs), heb je zowel een zeer zoute omgeving als een sterke, lokaal opgewekte warmtebron nodig, maar dat komt niet overeen met wat we van deze regio weten. Er wordt gedacht dat een mantelpluim onder de zuidelijke ijskap. (zie verderop)
De verschillende hypotheses weerspiegelen de dynamische en vaak onzekere natuur van planetair onderzoek. Het is een spannend gebied dat verdere verkenning en onderzoek vereist om definitieve antwoorden te vinden.
Vulkanisme spreekt tot ieders verbeelding
Mars heeft in het verre verleden zeer veel vulkanische activiteit gekend, maar wordt tegenwoordig geologisch inactief beschouwd. Onderzoekers hebben bewijs gevonden van recente vulkanische uitbarstingen in Elysium Planitia en ontdekten dat vrijwel alle seismische activiteit op Mars afkomstig is van Marsbevingen en vulkanisme. Die worden vaak in verband gebracht met mantelpluimen.
Recent volcanism on Mars reveals a planet more active
Recent vulkanisme op Mars onthult een planeet die actiever is dan eerder werd gedacht.
Enorme hoeveelheden lava zijn nog maar een miljoen jaar geleden uit talloze kloven uitgebarsten, waardoor een gebied bijna zo groot als Alaska werd bedekt en in wisselwerking stond met water in en onder het oppervlak, wat resulteerde in grote overstromingen die diepe kanalen hebben uitgehouwen.
Bij gebrek aan platentektoniek - verschuivende brokken korst die het oppervlak voortdurend hervormen - werd Mars lang beschouwd als een geologisch "dode" planeet waar niet veel gebeurt. Recente ontdekkingen hebben onderzoekers echter doen twijfelen aan dit idee. Onlangs presenteerde een team van planetaire wetenschappers, bewijs voor een gigantische mantelpluim onder de regio Elysium Planitia, die in een relatief recent verleden intense vulkanische en seismische activiteit veroorzaakte.
Zonder een magmakamer onder de zuidpool zou er waarschijnlijk helemaal geen water zijn!.
Het is echter best mogelijk dat er ongeveer 300.000 jaar geleden magma vanuit het binnenste van Mars naar het oppervlak stroomde. Het magma barstte niet uit, maar verzamelde zich in een kamer net onder het oppervlak. Deze magmakamer koelde geleidelijk af en de verdampte warmte deed het ijs aan de onderkant van de zuidpool smelten.
Gigantische mantelpluim onthult dat Mars actiever is dan eerder werd gedacht.
Bron: University of Arizona 2022
Op Aarde verplaatsen tektonische platen het oppervlak van de planeet gecreëerd door een dynamisch binnenste. Het gebrek aan tektonische activiteit op Mars leidde tot de gedachte dat de planeet 'dood' zou zijn, met weinig tot geen veranderingen in de afgelopen 3 miljard jaar. Wetenschappers van de Universiteit van Arizona hebben echter een actieve mantelpluim ontdekt die het oppervlak van Mars omhoog duwt en aardbevingen en vulkaanuitbarstingen veroorzaakt.
Deze ontdekking doet vermoeden dat Mars mogelijk "recentelijk" meer vulkanische activiteit heeft vertoond dan voorheen werd aangenomen. Vulkanische activiteit op Mars bereikte zijn hoogtepunt tussen 3 en 4 miljard jaar geleden, met kleinere uitbarstingen op geïsoleerde die mogelijk tot slechts 3 miljoen jaar geleden hebben plaatsgevonden.
De InSight Lander was de eerste robotverkenner die de inwendige structuur van Mars grondig bestudeerde, waaronder de korst, de mantel en de kern.
Deze opname toont aan dat de Marslander InSight precies op een actieve mantelpluim landde.
Op Aarde manifesteren mantelpluimen zich door gesmolten gesteente naar het oppervlak te duwen, wat leidt tot het optillen en uitrekken van de korst. Het gesmolten gesteente dat uit de pluim opstijgt, barst vervolgens uit en vormt uitgestrekte vulkanische vlaktes. Toen het team de kenmerken van Elysium Planitia bestudeerde, vonden ze bewijs van dezelfde opeenvolging van gebeurtenissen op Mars.
Hun bevindingen kunnen tevens implicaties hebben voor het leven op Mars. De onderzochte regio heeft in het recente geologische verleden overstromingen van vloeibaar water ondergaan. Dezelfde hitte van de pluim die de aanhoudende vulkanische en seismische activiteit aandrijft, kan ook ijs doen smelten, wat overstromingen kan veroorzaken, en chemische reacties teweegbrengen die het leven diep onder de grond in stand houden.
Elysium Planitia, een vlakte op Mars, heeft "recentelijk" grote vulkanische uitbarstingen meegemaakt, terwijl andere vulkanische gebieden al miljarden jaren inactief zijn.
Een team van planetaire onderzoekers van de Universiteit van Arizona, ontdekte een 53.000 jaar oude vulkanische afzetting in Elysium Planitia, een vlakke, gladde vlakte in de buurt van de evenaar van Mars die ook talrijke jonge, door spleten gevoede overstromingslava's herbergt met leeftijden variërend van 500 miljoen tot 2,5 miljoen jaar.
Bron: ScienceNews
Bron afbeelding: NASA / JPL / MSSS / Murray Lab.
De atmosfeer van Mars bestaat voor 95% uit koolstofdioxide.
- Koolstofdioxide in de atmosfeer van Mars, is afkomstig uit de mantel van de planeet en is rechtstreeks vrijgekomen via vulkanen of vastgelegd in rotsen die zijn gekristalliseerd uit magma's en later zijn vrijgekomen.
- Eenmaal in de atmosfeer kan de CO2 uitwisselen met de poolkappen, van gas naar ijs en weer terug naar gas.
- Koolstofdioxide kan ook oplossen in water, waarna het vaste carbonaten kan neerslaan, hetzij in meren aan de oppervlakte, hetzij in ondiepe watervoerende lagen.
- Het CO2 gas kan ook direct uit de lucht in sneeuw veranderen. Bij temperaturen van -153°C vormen zich wolken van CO2 boven de polen, wat leidt tot een dichte ijskappen van koolstofdioxide.
Zuidpool Mars
Noordpool Mars
Bron afbeeldingen: NASA nmResearch Center
De beide poolkappen van Mars zijn grotendeels opgebouwd uit waterijs. In de winter wordt dit waterijs bedekt met een laag bevroren koolstofdioxide (droogijs). In de lente verdwijnt de CO2 -ijskap wanneer de temperatuur stijgt. Jaarlijks beweegt ongeveer 25% van de atmosfeer van Mars zich door deze seizoensgebonden ijskappen. Beide polen hebben een seizoensgebonden ijskap van CO2 -ijs, met daaronder een stabiele ijskap van waterijs. De ijskappen bestaan uit lagen en wetenschappers noemen het dan ook de ‘gelaagde afzettingen' die ontstaan door veranderingen in het Marsklimaat door de jaren heen.
Ultimi Scopuli een opwindend landschap van polaire gelaagde afzettingen, sneeuw, ijs en donkere duinen in het zuidpoolgebied van Mars. Het beeld van de lente op het zuidelijk halfrond van Mars staat niet alleen vol met oppervlaktekenmerken. Ook zichtbaar zijn wazige wolken boven het oppervlak van Mars. Deze wolken, die vooral zichtbaar zijn binnen de ronde krater, bevatten waterijs Naarmate het ijs afneemt in de lente, worden hoger gelegen gebieden vorstvrij, en overal in de afbeelding zie je donkere duinen door de rijp op het oppervlak verschijnen. Duinvelden als scherpe richels die parallel lopen aan de meest voorkomende windrichting en in lijn liggen met de vorm van de onderliggende structuren.
De atmosfeer ging al vroeg in de geschiedenis van Mars grotendeels verloren in de ruimte door verschillende processen. Het eerste wordt 'sputtering' genoemd, waarbij atomen uit de atmosfeer worden geslagen als gevolg van botsingen met energetische zonnedeeltjes (fotonen). Het tweede proces wordt veroorzaakt door de al eerder genoemde zonnewind nadat Mars zijn magnetisch veld had verloren.
Meer dan 3 miljard jaar geleden beschikte de stoffige rode planeet over oceanen en rivieren. Dat water verdween, waardoor er alleen ijs op het oppervlak achterbleef, voornamelijk in de poolkappen. Een recente analyse van het binnenste van Mars suggereert echter dat een groot deel van het vloeibare water zich nog steeds bevindt in de poriën van gesteenten, 10 tot 20 kilometer onder het oppervlak..
Een analyse van het interieur van Mars onder NASA's Insight-lander toont aan dat de bovenste 5 kilometer van de korst droog lijkt te zijn. Echter, een nieuwe studie biedt bewijs voor een zone van gebroken gesteente op een diepte van 11,5 tot 20 kilometer onder het oppervlak, die rijk is aan vloeibaar water - een hoeveelheid die het voorgestelde volume van de veronderstelde oude Mars-oceanen overstijgt.
Bron: UC Berkeley News
NASA Mars Orbiter Spots Retired InSight Lander
NASA's Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) heeft recentelijk een glimp opgevangen van de gepensioneerde InSight-Lander en heeft de ophoping van stof op de van het ruimtevaartuig in beeld gebracht.
NASA's InSight-missie is geëindigd na meer dan vier jaar van het verzamelen van unieke wetenschap op Mars. Dus zal me concentreren op Perseverance-rover, die momenteel op zoek is naar tekenen van oud microbieel leven. Tevens worden monsters verzamelt van gesteente en verweerd materiaal aan het oppervlak van de planeet.
De Jezero krater heeft een diameter van 49 km en is ontstaan door een meteorietinslag.
Jezero krater is bijna 4 miljard jaar geleden ontstaan door een asteroïde-inslag. Nadat Perseverance in februari 2021 was geland, ontdekte het missieteam dat de kraterbodem is gemaakt van stollingsgesteente gevormd door magma onder de grond of door vulkanische activiteit aan de oppervlakte. Sindsdien is er zandsteen gevonden, wat de komst van de eerste rivieren in de krater honderden miljoenen jaren later aangeeft. Boven deze rotsen bevinden zich zoutrijke modderstenen, wat wijst op de aanwezigheid van een ondiep meer dat verdampt is. Het team denkt dat het meer uiteindelijk 35 km breed werd en 30 meter diep.
NASA koos Jezero Crater als landingsplaats voor de Perseverance-rover. Wetenschappers ontdekten dat het gebied ooit een kratermeer was en de thuisbasis was van een oude rivierdelta.
De rover denkt na over de autonome aandrijving terwijl de wielen draaien. Die capaciteit, gecombineerd met andere verbeteringen, zou de Perseverance een topsnelheid van 120 meter per uur kunnen opleveren; zijn voorganger, Curiosity, die was uitgerust met een eerdere versie van AutoNavigation, haalt ongeveer 20 meter per uur tijdens de beklimming van Mount Sharp in het zuidoosten.
Sinds 1960 zijn er tientallen ruimtevluchten naar de planeet Mars ondernomen. Het verkennen van Mars maakt deel uit van ruimtevaartprogramma's van de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie/Rusland, Europa, Japan en India Tot op heden betreft dit uitsluitend onbemande missies. Sommige hiervan omvatten ruimtevaartuigen die langs de planeet vlogen (een "flyby"), of gingen in een baan om de planeet draaien (een "orbiter"). Andere missies maakten gebruik van een "lander", een landingsmodule die onderzoek uitvoert op het oppervlak van de planeet.
Elke missie heeft unieke doelstellingen die bijdragen aan ons begrip van Mars, zijn geschiedenis en de mogelijkheid van leven. Samen vormen ze een uitgebreid programma van onderzoek dat ons helpt de mysteries van de rode planeet te ontrafelen.
Hier zijn de belangrijkste missies en doelstellingen van de Mars-robots Maven, Curiosity, InSight en Perseverance:
- MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile Evolution Mission)
- Gelanceerd: 18 november 2013
- Doelstellingen:
- Bestuderen van de atmosfeer van Mars en de evolutie ervan.
- Begrijpen hoe het verlies van atmosferische gassen de klimaatverandering op Mars heeft beïnvloed.
- Meten van de huidige atmosferische samenstelling en het identificeren van de processen die bijdragen aan de verdwijning van water en andere vluchtige stoffen.
- Curiosity
- Gelanceerd: 26 november 2011
- Doelstellingen:
- Onderzoeken van de Marsoppervlakte en de geologie.
- Bepalen of Mars ooit omstandigheden heeft gehad die leven konden ondersteunen.
- Analyseren van de chemische samenstelling van de bodem en rotsen met behulp van verschillende instrumenten.
- Bestuderen van de klimaatgeschiedenis van Mars en het identificeren van organische verbindingen.
- InSight (Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport)
- Gelanceerd: 5 mei 2018
- Doelstellingen:
- Onderzoeken van de interne structuur van Mars, inclusief de korst, mantel en kern.
- Meten van seismische activiteit (marsquakes) om inzicht te krijgen in de geologische activiteit.
- Bepalen van de thermische eigenschappen van de Marsbodem en het bestuderen van warmtefluxen vanuit de diepte van de planeet.
- Het begrijpen van de vorming van Mars en de geologische geschiedenis.
- Perseverance
- Gelanceerd: 30 juli 2020
- Doelstellingen:
- Zoeken naar tekenen van vroeger leven in de Jezero-krater, die ooit een meer bevatte.
- Verzamelen van monsters voor een toekomstige terugbrengmissie naar de aarde.
- Testen van nieuwe technologieën voor het maken van zuurstof uit de Marsatmosfeer.
- Bestuderen van de geologie en klimaatgeschiedenis van Mars.
Updates van de Marsrovers Perseverance en Curiosity
Stofduivels ontstaan in de lente en zomer van Mars wanneer zonlicht de grond verwarmt, waardoor warme luchtcellen moeten stijgen. In hetzelfde proces dat plaatsvindt in de woestijnen van de Aarde, vormen de stijgende luchtcellen draaiende kolommen terwijl koele lucht door het midden naar beneden daalt. Als de wind snel genoeg aanwakkert, zuigen de draaiende kolommen alle stof op die ze op hun pad tegenkomen.
Dit wijst erop dat Mars ooit potentieel bewoonbare omstandigheden had d.w.z. dat er microbieel leven mogelijk was!
Dit is een cruciale vondst, omdat carbonaatmineralen ontstaan wanneer koolstofdioxide in wisselwerking treedt met water en gesteente. Het biedt nieuwe aanwijzingen over het oude klimaat en de potentiële bewoonbaarheid van de planeet d.w.z. dat het ontstaan van microbieel leven werd ondersteund.
April 2025
NASA's Curiosity-rover heeft nieuw bewijs gevonden voor een oeroude koolstofcyclus op Mars, wat zou kunnen verklaren hoe de rode planeet ooit vloeibaar water kon bevatten. In deze video onderzoeken wetenschappers hoe siderietrijke gesteentemonsters uit de Gale krater voorspellingen over een ooit dichte Marsatmosfeer bevestigen – en waarom het gebrek aan tektoniek op Mars mogelijk het lot ervan heeft bezegeld.
Miljarden jaren geleden was Mars de thuisbasis van overvloedig water, zoals blijkt uit het eerdere videofragment "Mars Evolution". Een internationaal team van onderzoekers heeft tekenen gevonden dat er ooit een meer aanwezig was in de Gale krater, een bekken met een diameter van 154 km net ten zuiden van de evenaar - lang nadat men dacht dat de planeet droog en onherbergzaam was geworden.
De 5,5 km hoge Mount Sharp, ook wel bekend als Aeolis Mons, is een complex geologisch kenmerk dat in de loop van tientallen miljoenen jaren is gevormd door een combinatie van inslagverhoging en sedimentaire afzetting. .
Overigens hebben niet alle kraters op het oppervlak van Mars dezelfde oorsprong: sommige zijn een bewijs van vulkanische activiteit in het verleden, maar de meeste kraters zijn het resultaat van kleine of grotere asteroïden en meteorieten die op Mars in het verleden terecht zijn gekomen of recentelijk nog de planeet raakten.
