Octopuses are basically Aliens

Nee hoor, octopussen zijn geen buitenaardse wezens, al wordt gespeculeerd van wél. Octopussen zijn geëvolueerd uit mariene weekdieren die tot dezelfde klasse behoren als pijlinktvissen en zeekatten. Hun hoge intelligente probleemoplossende vaardigheden en het vermogen om van kleur te veranderen maken deze zeedieren echter zeer onderscheidend en zelfs enigszins "alien-achtig". Een aantal indrukwekkende kenmerken zullen worden besproken.

Octopussen zijn weekdieren zonder skelet

• Evolutie van de armen: De voorouders van octopussen, de decapoden, hadden tien armen. De huidige octopussen hebben er acht, wat betekent dat ze twee armen verloren in de loop van de evolutie. 
• Groot zenuwstelsel: Octopussen hebben een groot zenuwstelsel, waarvan het grootste deel zich in de uitlopers van de hersenen in hun armen bevindt. Dit zorgt ervoor dat ze een groot aanpassingsvermogen hebben en snel kunnen reageren op veranderingen in hun omgeving. 
• Plotselinge evolutionaire veranderingen: Veel van de kenmerken die we met octopussen associëren, zoals camouflage en een slank lichaam, zijn vrij plotseling in de evolutie verschenen, tijdens de Cambrische Explosie. 
• Anatomie en intelligentie: Octopussen hebben een complex zenuwstelsel en een gedecentraliseerd brein, wat hun intelligentie en aanpassingsvermogen bevordert. 
• Voortplantingsstrategie: Octopussen hebben één enkele, zeer vruchtbare periode van voortplanting, wat betekent dat ze slechts één keer in hun leven paren en dan sterven. Mannetjesoctopussen paren vaker als ze niet opgegeten worden door het vrouwtje na de paring. Dit fenomeen is onderzocht bij de blauwgestreepte octopus, waarbij mannetjes een verlammend gif gebruiken om te voorkomen dat ze door het vrouwtje worden opgegeten tijdens of na de paring. 
• Hersenstructuur: De hersenstructuur van octopussen is verrassend vergelijkbaar met die van de mens, wat suggereert dat ze op een soortgelijke manier zijn geëvolueerd. 
• Intelligentie: Octopussen zijn zeer intelligent en kunnen complexe problemen oplossen en leren van hun omgeving. Dit komt door hun grote zenuwstelsel en gedecentraliseerde brein. 

De evolutie en ontwikkeling van de octopus

Deze evolutie is het resultaat van een combinatie van factoren, waaronder aanpassingen aan diverse leefomgevingen en de ontwikkeling van een uniek zenuwstelsel. Er is bovendien een buitengewoon opmerkelijk feit: wij mensen delen een gemeenschappelijke voorouder met de octopus!

De laatste gemeenschappelijke voorouder van octopussen én mensen(!!) was een eenvoudig, wormachtig organisme met minimale intelligentie en vermoedelijk eenvoudige lichtgevoelige oogvlekken. Deze platworm behoorde tot het phylum Platyhelminthes, leefde ongeveer 750 miljoen jaar geleden en had een primitief zenuwstelsel met een elementair "brein". In de loop der tijd zijn de evolutionaire paden van octopussen en mensen uit elkaar gegaan, wat heeft geleid tot de sterk uiteenlopende vormen die we tegenwoordig waarnemen. Hoewel ze niet direct van elkaar afstammen, hebben octopussen en mensen bepaalde eigenschappen (zoals intelligentie en complexe hersenen) onafhankelijk van elkaar ontwikkeld door convergente evolutie d.w.z. naar elkaar toe bewegende evolutie.

De anatomie van een octopus

De unieke anatomie is het resultaat van miljoenen jaren evolutie en aanpassing.

Ink sac = Reservoir met een inktproducerende klier; Wanneer hij wordt bedreigd, laat de octopus de inkt via de sifon in het water los om zijn vlucht te verbergen.

Anus = Terminale opening van het spijsverteringskanaal waardoor ontlasting kan worden uitgestoten.

Gill = kieuw Ademhalingsorgaan gelegen in de dorsale mantelholte en bedekt met trilhaarcellen; Spieren helpen om water door de kieuwen te laten circuleren.

Kidney = nier giftige stoffen uit het lichaam.

Heart: Octopussen hebben maarliefst drie harten! Daarvan is eentje het hoofdhart, dat bloed door het hele lichaam pompt. De andere twee bijharten pompen de zuurstof van de kieuwen naar het hoofdhart.

Gonade = Genitale klier producerende spermatozoa (sperma) of eicellen (eieren), afhankelijk van het geslacht van het weekdier.

Cecum = blindedarm, waar de spijsvertering en fermentatie plaatsvindt.

Stomach = maag, ontvangt voedsel om te worden verteerd.

Shell = schelp structuur geproduceerd door de mantel;

Dorsale mantelholte gevormd uit plooien van de mantel; Het bevat de belangrijkste organen, vooral de kieuwen, en staat in verbinding met de buitenkant.

Mantle muscles = mantelspieren: Spieren trekken samen om water uit de dorsale mantelholte door de sifon te persen en de octopus in staat te stellen zichzelf door het water voort te stuwen.

Digestive gland = spijsverteringsklier Orgaan dat een afscheiding produceert die bijdraagt aan de spijsvertering.

Crop = ruimte achter de slokdarm, waar voedsel wordt vastgehouden voordat het in de maag wordt verteerd.

Poison gland = Gifklier. Orgaan dat een zure afscheiding produceert die het gif vormt, dat de octopus via zijn snavel in zijn prooi injecteert.

Beak = snavel. Hoornvliesformatie bestaande uit een kaak die in staat is om te verpletteren, waardoor de octopus zijn prooi kan vangen en met gif kan injecteren.

Skull = schedel. Benige structuur die de hersenen omsluit en beschermt.

Brain = hersenen. Hoofdorgaan van het zenuwstelsel, het bevindt zich in het hoofd.

Funnel = 'n soort trechter, een cruciaal orgaan dat wordt gebruikt om te zwemmen en te sturen, waardoor de octopus zich door het water kan voortbewegen.

Arms: Een octopus heeft 8 armen, het zijn geen tentakels. Inktvissen hebben 10 ledematen (8 armen en 2 ledematen die wél als tentakels worden aangeduid). Het is een fundamenteel verschil in hun anatomie. Octopussen  gebruiken hun armen om zich voort te bewegen, om voedsel te vangen en voor andere vaardigheden. 

• "Negen” hersenen: Hoewel er in de 8 armen hersengebieden zijn, is de octopus niet te beschouwen als een dier met negen afzonderlijke hersenen. De tentakel-hersenen zijn eerder een onderdeel van een gedistribueerd zenuwstelsel dat zich door het hele lichaam van de octopus uitstrekt. 

• Drie harten: Octopussen hebben drie harten, twee om het bloed door de kieuwen te pompen (voor zuurstofopname) en een om het bloed naar de rest van het lichaam te pompen.

• Communicatie: De verschillende hersenclusters communiceren met elkaar, waardoor de octopus in staat is om complexe gedragingen uit te voeren. Octopussen gebruiken hun kleurveranderingen zoals aangegeven als een vorm van communicatie, naast camouflage. Ze kunnen verschillende kleuren en patronen laten zien om hun stemming, intenties of het gedrag van anderen te communiceren. 

• RNA-bewerking: Bij octopussen wordt RNA bewerkt door enzymen, die de volgorde van de basen, de essentiële bouwstenen van RNA, aanpassen. De mogelijkheid om RNA te veranderen zonder het DNA te veranderen, stelt hen in staat zich aan te passen aan omgevingsfactoren zoals temperatuur. Ook heeft RNA-bewerking invloed op het leerproces en de reactiesnelheid van octopussen. Als DNA de leidraad voor het leven is, fungeert RNA als 'boodschapper' die de blauwdruk uitvoert, oftewel de informatie van DNA naar eiwitten overbrengt. DNA bevat de instructies voor eiwitten, terwijl RNA als een kopie van deze instructies dient om ze te gebruiken in het proces van eiwitsynthese. De meest voorkomende vorm van RNA-bewerking is de omzetting Adenine naar het nucleotide Inosine, dat de rol van Guanine overneemt. Inosine wordt vervolgens door de ribosomen afgelezen alsof het Guanine is!!
• Door RNA-bewerking verandert de genetische code waardoor nieuwe instructies naar het RNA worden gestuurd. Dit resulteert in bijna onmiddellijke aanpassingen in de fysiologie van de octopus, zoals spijsvertering en energieproductie.

• Uniek en complex zenuwstelsel: Octopussen hebben een uiterst complex zenuwstelsel. Een aanzienlijk deel, ongeveer tweederde, van de zenuwcellen, bevindt zich in de tentakels, waardoor deze onafhankelijk kunnen reageren op prikkels uit de omgeving. 

• Kleurverandering: Octopussen hebben het vermogen om hun huid van kleur te veranderen door middel van chromatoforen, dit zijn pigmentcellen die in hun huid aanwezig zijn. Bovendien kunnen ze patronen op hun huid weergeven, die ze gebruiken voor communicatie.

How do octopuses change color 

Direct onder hun huid hebben octopussen duizenden cellen, chromatoforen genaamd. Elke cel bevat een klein zakje met rood, oranje, bruin, geel of zwart pigment. Door deze zakjes uit te rekken of samen te knijpen, kunnen ze de intensiteit van deze kleuren snel aanpassen. Onder de chromatoforen bevindt zich een gespecialiseerde laag cellen, iridoforen, die omgevingslicht reflecteren, waardoor ze hun kleur en patronen kunnen aanpassen aan hun omgeving.

Hoewel octopussen kleurenblind zijn in de zin dat ze maar één type visueel pigment in hun ogen hebben, alleen staafjes, waardoor ze voornamelijk zwart, wit en grijstinten zien. Omdat de armen een eigen zenuwstelsel heeft met ontelbare neuronen, kunnen octopussen tóch kleuren waarnemen via hun huid: de chromatoforen reageren op licht, waarmee hun kleuren meteen aangepast worden aan hun omgeving zónder "erbij na te hoeven denken"...... Dat is het voordeel om acht armen te hebben elk met een eigen zenuwstelsel en een groot aantal neuronen. Hierdoor kunnen ze onafhankelijk van de hersenen reageren op prikkels, terwijl de huidcellen de verandering van kleur aansturen.

Bron: Two Oceans Aquarium

The amazing brains and skin of octopuses

Convergente evolutie

Convergente evolutie is het proces waarbij niet-verwante organismen onafhankelijk van elkaar vergelijkbare kenmerken ontwikkelen als reactie op vergelijkbare omgevingsfactoren of levenswijzen. 

Zoals vleugels bij vogels, vleermuizen en insecten: deze groepen hebben onafhankelijk van elkaar vleugels ontwikkeld, wat aantoont dat vliegen een aanpassing is die kan ontstaan onder verschillende evolutionaire paden. 

De zenuwstelsels van octopussen en mensen hebben zich onafhankelijk ontwikkeld, maar hebben beide geresulteerd in complexe hersenen en zenuwstelsels die binnen beide groepen aanzienlijk van elkaar verschillen.  

• Mensen hebben een centraal zenuwstelsel, waarbij de meeste zenuwcellen in de hersenen en ruggenmerg geconcentreerd zijn. Octopussen hebben een meer gedecentraliseerd zenuwstelsel. Ongeveer zestig procent van hun zenuwcellen bevindt zich in hun armen, maar ze hebben ook een centraal brein in hun kop.

Licht waarnemen met de huid

Bron: DuikeninBeeld // Dive4all

Het is fascinerend hoe octopussen hun huid gebruiken om de omgeving waar te nemen en daarop te reageren. Hier zijn enkele belangrijke punten over hoe dit werkt:

Chromatoforen:

Deze pigmentcellen in de huid van octopussen kunnen zich samentrekken of uitzetten, waardoor ze van kleur veranderen. Dit stelt de octopus in staat om snel verschillende kleuren en patronen te tonen.

Iridoforen en Leucoforen:

Naast chromatoforen bevatten octopussen ook iridoforen, die licht kunnen reflecteren, en leucoforen, die de kleur van de ondergrond kunnen nabootsen. Deze cellen helpen bij het creëren van camouflagestrategieën.

Sensorische Feedback:

De huid is niet alleen een middel om te camoufleren, maar kan ook informatie verzamelen over licht en kleur. Dit maakt het mogelijk om aanpassingen te maken op basis van wat ze "zien" met hun huid.

Snelle reacties:

Door hun zenuwstelsel kunnen octopussen in real-time reageren op visuele stimuli, wat hen in staat stelt om onmiddellijk van kleur en textuur te veranderen.

Aanraken is proeven

De cellen in de zuignappen registreren niet alleen aanraking, maar ook smaak. 

Octopussen proeven met hun armen

Althans met de zuignappen op de armen. Op deze manier kunnen ze bepalen of hun voedsel eetbaar of giftig is. Dit is voor octopussen van groot belang, aangezien zij vaak op gevoel jagen: ze voelen met hun armen in gaten en spleten om hun prooi te lokaliseren. Elke zuignap op de armen van een octopus bevat duizenden tast- en smaakreceptoren, waardoor ze de omgeving kunnen voelen en proeven, zowel letterlijk als figuurlijk.

De nieuwsgierigheid van een octopus  

Voortbeweging

Bij de mens functioneert het sympathische zenuwstelsel op dezelfde manier. Bij gevaar veroorzaakt het sympathisch zenuwstelsel fysiologische veranderingen die ons in staat stellen adequaat te reageren op bedreigingen. Dit systeem activeert de vecht-of-vluchtreactie door het lichaam voor te bereiden op een snelle respons op dreiging, onder andere door de afgifte van adrenaline en andere stresshormonen.

Het sociale gedrag van een octopus

Hoewel octopussen vaak als solitair worden gezien, laten recente ontdekkingen zien dat ze verrassend complex sociaal gedrag vertonen, waaronder het vermogen om individuen te herkennen. Lange tijd werd gedacht dat octopussen voornamelijk met soortgenoten in contact kwamen om te paren of tegen een belager zich te verweren wanneer ze met bedreigingen werden geconfronteerd. Deze studies hebben aangetoond dat veel octopussoorten socialer zijn dan voorheen werd gedacht.

• Groeperen: Sommige octopussen blijken zich in grote groepen te verzamelen, holen te delen en zelfs samen te leven.
• Individuen herkennen: Octopussen kunnen individuen herkennen, inclusief die van andere soorten, zoals mensen.
• Communicatie: Octopussen communiceren door middel van kleurveranderingen, houdingen en andere gebaren, waaronder uitingen van agressie en terugtrekking.

Coöperatieve jacht: Sommige soorten zijn waargenomen terwijl ze samen met vissen op prooien jagen

Wetenschappers ontdekten hierdoor dat ze een verborgen sociaal leven leiden. Ze blijken in staat te zijn tot samenwerking met andere soorten en zwerven soms zelfs in groepen rond, met name tijdens het paarseizoen. Gedurende deze periodes kunnen octopussen agressief gedrag vertonen tegenover soortgenoten. Ze nemen complexe dreighoudingen aan, zoals het oprichten op hun armen en het veranderen van.

Secrets of the octopus social life

Even kort over de volgende video 'Secrets Of The Octopus Social Life' in' 5 delen.

De reden waarom ik ervoor kies om geen YouTube-video's via een link op mijn website te plaatsen, is dat ik het storend en ongewenst vind dat de video's die ik wil tonen, voorafgaan met reclames en ook tussendoor ermee worden onderbroken.

Het lukt me telkens om video's zodanig te comprimeren dat ze ongeveer een grootte hebben van de toegestane 40 MB. Na het downloaden van deze video bleek de bestandsgrootte maarliefst 880 MB te zijn. Omdat de video indrukwekkende beelden toont die ontzag opwekken voor deze prachtige zeedieren, besloot ik het grote bestand met de nodige voorzichtigheid in 5 delen te splitsen. Vervolgens heb ik elk deel gecomprimeerd tot de toegestane grootte. Om de scherpte te behouden, heb ik tijdens het comprimeren per deel eerst de resolutie verhoogd. Wanneer ik de delen ondertiteld had, was het bestand weer groter geworden en had ik dit weer moeten aanpassen, dan had de 'pixelatie' voor wazige beelden gezorgd.

De complete versie van National Geographic "Secrets of the octopus social life" mét ondertiteling en mét onderbrekende reclames is te vinden op YouTube.

De voortplanting

Tijdens de voortplanting van een octopus gebruikt het mannetje een gespecialiseerde arm, de hectocotylus, om een spermapakketje (spermatofoor) naar het vrouwtje over te brengen. Dit vindt plaats nadat de arm is uitgestrekt en door de vrouwtjesoctopus wordt geaccepteerd. De spermatofoor wordt vervolgens langs de onderzijde van de arm naar de mantelholte van het vrouwtje getransporteerd, waar het de eitjes kan bevruchten. 

Moeder octopus brengt het ultieme offer voor haar baby's

Octopussen hebben een enkele, zeer vruchtbare periode van voortplanting,  wat betekent dat ze slechts één keer in hun leven paren en dan sterven ze beiden. Althans dat geldt in de meeste gevallen alleen voor het octopusvrouwtje. Het octopusmannetje houdt er een overlevingsstrategie op na.

Een octopusvrouwtje heeft maar één kans om zich voort te planten in haar vijfjarige levensduur. Ze legt haar eieren - tot wel 80.000 - in een rotsachtig hol en gaat zitten voor een zeer lange wachttijd.

Het kan 6-10 maanden duren voordat de baby-octopussen zich hebben ontwikkeld, en gedurende die tijd zal het vrouwtje niet van hun zijde wijken. Zij zal niet eten, maar de eieren beschermen en ze ventileren om ze zuurstofrijk te houden en vrij bacteriën en algen te houden, terwijl zij langzaam sterft en het ultieme offer brengt voor haar nakomelingen. 

Opofferingen voor de overleving van nakomelingen

Energie-investering: Vrouwtjesoctopussen investeren veel energie in de productie van eieren.

• Door het mannetje te consumeren, seksueel kannibalisme, krijgen de octopusvrouwtjes extra voedingsstoffen binnen die de overlevingskansen van hun nakomelingen nog eens extra kunnen verhogen.....
• Vóór de paring was 't voor het vrouwtje al duidelijk, dat zij "een sterke partner" had voor een sterk nageslacht, anders "vindt er sowieso geen paring plaats".......

Natuurlijke selectie: Dit gedrag kan gezien worden als een manier om de beste genen door te geven. Door het mannetje te kiezen dat de hoogste kwaliteit heeft, wordt de kans vergroot dat de nakomelingen sterk en vitaal zijn.

Korte levenscyclus: Voor veel soorten is de levenscyclus kort. Dit dringt aan op een strategie waarbij de focus ligt op het maximaliseren van de reproductieve output in een beperkte tijd.

Evolutionaire Druk: De druk om te overleven en zich voort te planten leidt tot gedragingen die misschien wreed lijken, maar die in de context van evolutie logisch zijn. Dit gedrag helpt de soort zich aan te passen en te overleven.

Overlevingsstrategie octopus mannetje

Mannelijke octopussen van bepaalde soorten, zoals de blauwgestreepte octopus, hebben een strategie ontwikkeld om de paring te overleven. Ze brengen een verlammend gif in het vrouwtje, waardoor zij tijdelijk wordt uitgeschakeld zonder te sterven, om te voorkomen dat zij het mannetje na de paring opeet.

Bij veel octopussoorten, waaronder de blauwgestreepte octopus, doodt en eet het vrouwtje het mannetje vaak na de paring op.

Dit is een ongemakkelijke situatie voor het mannetje, omdat het grotere vrouwtje hem gemakkelijk kan overmeesteren en opeten.

Om dit tegen te gaan, hebben mannelijke blauwgestreepte octopussen de mogelijkheid ontwikkeld om het verlammende neurotoxine, tetrodotoxine (TTX), in het vrouwtje te injecteren. Dit gedrag is een evolutionaire aanpassing die het mannetje in staat stelt te overleven en mogelijk nog met andere vrouwtjes te paren.

Een perspectief op de verre toekomst van de evolutie van octopussen

De geschiedenis van de Aarde laat zien dat massale uitstervingen de biodiversiteit herhaaldelijk ingrijpend hebben veranderd. Er hebben vijf grote massa-extincties plaatsgevonden, waarvan de meest recente en tevens de meest relevante voor de mensheid ongeveer 65 miljoen jaar geleden plaatsvond toen de dinosauriërs uitstierven.

Wetenschappers waarschuwen dat we op de drempel staan van een nieuwe crisis, veroorzaakt door menselijk handelen, zoals de grootschalige vernietiging van natuurlijke leefgebieden, een wereldwijde oorlog of onvoorziene gevolgen van klimaatverandering. Dit roept de vraag op welke soorten zich zouden kunnen ontwikkelen als de mensheid zou verdwijnen.

Recente studies tonen aan dat, als de huidige trends aanhouden, tot 50% van de soorten tegen het jaar 2080 met uitsterven bedreigd kan zijn door menselijke activiteiten. Dit heeft niet alleen invloed op biodiversiteit, maar bedreigt ook ecosystemen die leven op aarde ondersteunen.

Een interessante kandidaat voor de volgende dominante soort is de octopus. Hun intelligentie en aanpassingsvermogen kunnen hen helpen om te overleven in een wereld zonder mensen. Bioloog Tim Coulson stelt dat verschillende octopussoorten unieke voordelen hebben in hun leefomgevingen.

If Humans Die Out, Octopuses Already Have the chops to Build the Next Civilization

                                                                                                                                                                        (chops = capaciteit)

'Als de mensheid uitsterft, dan hebben octopussen al de capaciteit om de volgende beschaving te bouwen'

Volgens Coulson is de octopus een potentiële kandidaat om een ecologische niche te vullen in een postmenselijke wereld. Octopussen behoren tot de intelligentste, meest flexibele en vindingrijkste wezens op Aarde, stelt hij. Hun vermogen om complexe problemen op te lossen, met elkaar te communiceren via kleurflitsen, objecten te manipuleren en zichzelf met verbluffende precisie te camoufleren, suggereert dat zij, onder de juiste omgevingsomstandigheden, zouden kunnen evolueren tot een soort die een beschaving opbouwt na het uitsterven van de mens.

Could octopuses rule the world after humans go extinct?

Zouden octopussen de wereld kunnen regeren nadat de mens is uitgestorven?

Maar...waarom 'een beschaving vergelijkbaar met de mens'? Octopussen kunnen de dominantie van de mens overnemen als de mens uitsterft, zónder dat het persé een (technologische) beschaving hoeft te worden.

Je zag het ook met de dinosauriërs die 175 miljoen jaar de Aarde domineerden, die ook geen technologische beschaving hadden! De term "technologische beschaving" wordt doorgaans gebruikt in de context van menselijke samenlevingen, met name verwijzend naar de geavanceerde technologische systemen en kennis die de mensheid heeft ontwikkeld.

Als de mensheid zal uitsterven, is de term "technologische beschaving" niet meer relevant, omdat het iets zou beschrijven dat niet meer bestaat!

Net zoals de Purgatorius ooit de mogelijke voorouder van de mens was, kunnen octopussen evolueren om met hun vindingrijkheid en aanpassingsvermogen nieuwe zee- en oceaanverbindingen kunnen verkennen, wat kan leiden tot een diversificatie van soorten en gedragingen. 

Want tegen de tijd dat deze evolutie in gang wordt gezet, heeft de Aarde zelf ook al plaattektonische veranderingen ondergaan.

Landzoogdieren werden walvissen en vissen kwamen aan land

Een ander voorbeeld van dieren die geëvolueerd zijn, zijn walvissen, die zich hebben ontwikkeld uit landzoogdieren. Deze dieren hebben aanzienlijke aanpassingen ondergaan, zoals een gestroomlijnd lichaam en longen die in staat zijn lange tijd onder water te blijven. Bovendien zijn hun poten geëvolueerd tot vinnen. Daarnaast hebben walvissen complexe sociale structuren en geavanceerde communicatiemethoden ontwikkeld.

Vissen zijn de voorouders van alle landdieren, maar de overgang van water naar land was een geleidelijk proces. Fossiele overgangsvormen, zoals Tiktaalik, tonen aan hoe vissen met ledemaat-achtige structuren zich ontwikkelden. Uiteindelijk leidden deze ontwikkelingen tot de eerste amfibieën en van daaruit tot alle andere landdieren. Deze evolutie resulteerde uiteindelijk in de eerste amfibieën, die op hun beurt leidden tot de diversiteit van alle andere landdieren.

De evolutie van octopussen tot landdieren

• Aanpassingen aan het leven op land: Octopussen zouden longachtige structuren en sterke ledematen moeten ontwikkelen om zich op het land te kunnen verplaatsen.
• Sociale structuren: Ze zouden sociale gedragingen moeten ontwikkelen voor samenwerking en communicatie.
• Hulpmiddelen en technologie: Octopussen zouden hun 'handige armen' kunnen ontwikkelen, mogelijk voor 'technologische' toepassingen. 
• Intelligentie zal hen ondersteunen bij het aanpassen aan nieuwe ontwikkelingen en omgevingen.

De Kardashev-schaal 

De Kardashev-schaal is een methode om het technologische ontwikkelingsniveau van een beschaving te meten, gebaseerd op de hoeveelheid energie die ze kan gebruiken. Het werd in 1964 voorgesteld door de Russische astronoom Nikolaj Kardasjev. De schaal onderscheidt drie hoofdcategorieën, of types, van beschavingen, gebaseerd op hun energieverbruik: Type I (planetaire beschaving), Type II (sterrenbeschaving) en Type III (galactische beschaving). 

• Type I (Planetaire beschaving):

Een beschaving die in staat is om alle energie die op haar planeet beschikbaar is, te gebruiken en op te slaan, inclusief hernieuwbare bronnen zoals zonne-energie, windenergie en geothermische energie. 

• Type II (Sterrenbeschaving):

Een beschaving die in staat is om alle energie van haar ster te benutten, bijvoorbeeld door middel van een Dysonbol (een hypothetische constructie die de ster volledig omsluit). 

• Type III (Galactische beschaving):

Een beschaving die in staat is om de energie van een hele melkwegstelsel te gebruiken en te beheersen, wat een extreem hoog niveau van technologische ontwikkeling veronderstelt. 

De huidige mensheid bevindt zich in type 0, een pre-planetaire beschaving. Dit houdt in dat we qua energie voornamelijk afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen, die diep onder de grond zijn gevormd over miljoenen jaren uit de resten van bomen, planten en dieren..

Het geheime leven van de octopusbeschaving van type 0 tot type 1